จอมเกบลูส์ ! มังงะโลกไม่ลืม

   เนื่องจากครบรอบ 50 ปีโชว์เน็นจัมป์ นิตยสารการ์ตูนชื่อดัง

ของญี่ปุ่นได้จับมือกับค่ายยูนิโคลออกเสื้อลายมังงะยอดฮิตมาจำ
หน่าย ผมซึ่งปกติไม่เคยซื้อเสื้อ ยังต้องกูลีกูจอไปจับจองการ์ตูน
ลายโปรดของตัวเองมาไว้ในครอบครอง

พูดแล้วน้ำตาจะไหล ใครไม่เป็นผมคงไม่เข้าใจ
เพราะการ์ตูนสุดที่รักเรื่องนี้ มีโปรดักษ์ออกมาน้อยมาก
ไม่เคยเห็นแม้กระทั่งโมเดล ของที่ระลึก หรือ อนิเมชั่นทางทีวีอย่างใครเค้าเลย รอมาสามสิบปีก็เพิ่งจะได้เสื้อตัวแรกนี่ละครับ
และที่ผมกำลังหมายถึงก็คือ BLUE หรือ จอมเกบลูส์นั่นเอง

หลังจากได้เสื้อมาสวมก็คาดว่าจะไม่ถอดมันอีกเลย
ผมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าจะสปอยการ์ตูนเรื่องนี้ดีมั้ย
เห็นว่าเป็นงานเก่าคงไม่เป็นไรมั้ง ..
ในความคิดของผมบลูส์เป็นหนึ่งในการ์ตูนที่ดีที่สุดในโลก
ด้วยองค์ประกอบที่ครบครันและหายากในมังงะเรื่องอื่นๆ
คลาสสิคหากแต่ยังมีบางคนที่พลาดก็อยากให้ลองหาอ่านกันดู
นี่เจอใครก็แนะนำเค้าไปทั่วเลยนะ ทำเอาติดกันงอมแงมตาเยิ้ม
ยิ่งกว่ากัญชา

บลูส์ หรือ อย่างนี้สิบลูส์ ชื่อแรกที่พิมพ์ขายกันตั้งแต่สมัยยังไม่มี
ลิขสิทธิ์ สำหรับคนที่ไม่รู้จักเรื่องนี้ นี่คือต้นตำรับนักเรียนตีกัน
อย่างแท้จริง เมื่อเป็นที่นิยมก็มีทั้งของปลอมและที่เขียนเลียน
แบบออกมาอีกหลายเล่ม ยังเคยซื้อผิดอยู่เลย

ในยุคของบลูส์เป็นช่วงที่มังงะพีคถึงขีดสุด ในแง่ของลายเส้น
เนื้อหา และ ไอเดียต่างๆ เราจึงมีงานภาพขั้นเทพอย่างดราก้อน
บอล หมัดเทพเจ้าดาวเหนือ ซิตตี้ฮันเตอร์ ริคิโอ เซ็นจูรี่ รวมถึง
ขุนพลประจันบานและอื่นๆ ซึ่งจะพบได้ยากจากผลงานในยุคนี้
โดยทั้งหมดที่กล่าวมาล้วนเป็นตำนาน เก่ากว่าเครื่องราง ขลังกว่า
พระเครื่อง เชื่อว่าพิมพ์ซ้ำไปได้อีก 50 ปีเลยทีเดียว

บลูส์เป็นการ์ตูนเพียงไม่กี่เรื่องที่มีฉากมันๆปนเปไปกับความตลก
ขบขัน มีภาพอย่างเท่ห์สลับด้วยคนแคระหัวตัวที่ดูแล้วไม่ขัดต่อ
ความรู้สึก และฉากรุนแรงเลือดสาดที่กลับทำให้ความอ่อนโยนใน
ใจแทรกซึมขึ้นมาได้เหลือเชื่อ สิ่งที่ทำให้บลูส์ต่างจากมังงะเรื่อง
อื่นก็คือ ความเรียลิสติคของตัวละครและเนื้อหา ที่ทำให้เราเชื่อ
และอยากเอาใจช่วย จนบางครั้งแอบเผลอคิดว่าเหล่าเด็กเกรียน
พวกนี้มันมีอยู่จริง รวมถึงฉากสำคัญๆของเรื่องที่ถึงขั้นมีแฟนคลับ
ไปตามรอยสถานที่บางแห่งเลยทีเดียว

บลูส์มีสไตล์การวาดแบบสานเส้นที่มีความละเอียด และ เป็น
เอกลักษณ์ การเขียนรูปของผมตั้งแต่เด็กก็พัฒนามาจากบลูส์นี่
ละครับ โดยรูปแบบการวาดของบลูส์แบ่งได้เป็นสามยุค ช่วงแรก
ลายเส้นจะดูรกๆเกร็งๆหน่อย จนทำให้ตัวละครหน้าแก่ คล้ายงาน
หลายเรื่องของศิลปินยุคเก่า แต่พอมาเล่มกลางๆมีการตัดถอน
บางจุดให้ภาพดูสะอาดตา ความใสแบบเด็กม.ปลายก็เริ่มโผล่ขึ้น
มาให้เห็น โดยเฉพาะมาเอดะที่มักจะถูกผู้เขียนยัดเยียดความหล่อ
ให้บ่อยครั้ง แต่ในช่วงหลังนี่สิ การตัดทอนชักมากไปฟิคเกอร์ก็ไม่
ค่อยสมส่วน แต่ละตัวละครจึงดูเตี้ยลง และ ขาดความเท่ห์อย่าง
เห็นได้ชัด เป็นเพราะอะไรไม่อาจทราบได้  เขียนกันหลายปีอาจมี
เปลี่ยนทีมหรือขี้เกียจ

จอมเกบลูส์เริ่มต้นจากการที่ มาเอดะ ไทซัน กับเพื่อนกึ่งสมุนอีก

สองคนที่ชื่อ โคเฮจิ กับ โยเนจิ มาถึงเทเคนในวันปฐมนิเทศ เป็น
ช่วงจังหวะเดียวกับที่รุ่นพี่ชมรมมวยและชมรมเชียร์กำลังมีปัญหา
หมางใจกัน มาเอดะซึ่งไม่มีเจตนาจะยุ่งเกี่ยว แต่พลาดพลั้งต้อง
เข้ามาเอี่ยว จึงทำให้เกิดเหตุการณ์ที่เชื่อมความสัมพันธ์ระหว่าง
ชมรมทั้งสองได้อย่างแนบแน่น และสามปีที่อยู่เทเคนจะต้องมี
เรื่องวุ่นวายชนิดที่ต้องเจ็บตัวมาให้มาเอดะคอยแก้ไขอยู่ตลอด
เพื่อปกป้องโรงเรียน เพื่อนฝูง รวมถึงสาวที่แอบปิ๊งอย่างจิอากิ
อีกด้วย ไหนจะความฝันในการเป็นนักมวยของเขาอีกละ

แม้เรื่องนี้จะพูดถึงกีฬามวยอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่ได้ลงลึกไปถึง
สกิลหรือมีความพยายามที่จะยัดศัพท์เทคนิคใดๆลงไปมากมาย
เหมือนการ์ตูนมวยเรื่องอื่นๆ โดยจะเน้นไปที่มิตรภาพและความมี
น้ำใจของมาเอดะและเหล่าเพื่อนนักเรียนเทเคนของเขาซะ
มากกว่า แม้จะเอาแต่ใจในบางครั้งแต่มาเอดะคนนี้ก็ซื่อบื้อและขี้
สงสารเป็นที่สุด  โดยฉากไคลแมกซ์ของเรื่องจะเกิดขึ้นเมื่อการพบกันของสี่จตุรเทพได้มาถึง โดยมีโอนิซึกะ ยากูชิจิ มาเอดะ
และ คาไซที่ถูกยกให้เป็นสุดยอดนักบู๊ของโตเกียว

ส่วนเรื่องที่ว่ามาเอดะจะเรียนจบไหม และสานฝันของตัวเองได้
สำเร็จรึป่าว คงต้องไปหาติดตามกันเอาเอง ไม่น่าเชื่อว่าอ่านครั้ง
แรกตอนป.4 กว่าจะได้ลิขสิทธิ์จนอวสานก็มหาลัยพอดี ถ้าจำไม่
ผิดซื้อยกเซทตอนนี้จะมีทั้งหมด 42 เล่ม บวกเวอร์ชั่นรวมต๊องที่
เป็นการ์ตูนหัวตัวอีกหนึ่ง

หลายปีก่อนผมเคยถามเพื่อนนักแสดงละครใบ้ชาวญี่ปุนเกี่ยวกับ
บลูส์ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่า อ.มาซาโนริ โมริตะ กำลังล้มป่วย ซึ่งก็
ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากขอลายเซ็นหรือ
เซลฟี่ด้วยซักครั้ง เอาตัวโตๆ สักกลางหน้าผากเลย

นานมาแล้วบ้านเราก็เคยออกเรื่องสั้นรวมเล่มของ อ.โมริตะ
อยู่เหมือนกัน ไม่ได้สนุกอะไรมากแต่พอเห็นลายเส้นก็พอทำให้
หายคิดถึง ส่วนผลงานที่สร้างชื่อเสียงนอกจากบลูส์แล้วก็ยังมี
Rookies และ ดาวตลกฟ้าประทาน

ที่ว่ามาอาจไม่ใช่ข้อมูลใหม่สำหรับแฟนมังงะรุ่นเก่า
ถือซะว่าสปอยให้เด็กมันดูละกันนะครับ